Het leven verstrijkt, verdwijnt even snel als je het gebruikt, lang duurt het alleen voor wie kan zwerven, luieren. Aan de vooravond van zijn dood ziet de handelende en werkende mens – te laat – dat de levensduur van nature lang is, een duur die ook hem ten deel had kunnen vallen, als hij maar in staat was geweest zich niet constant overal mee te bemoeien.
-
– Henri Michaux, Poteaux d’angle, vert. R.H.