En al zijn medestanders applaudisseerden voor zijn onweerlegbare argumenten. – M.d.H.
En die vrije wil maar zijn best doen.
Haat kleeft aan.
Laat alle anderhalf miljard Chinezen precies tegelijk hun mondkapjes afdoen om naar het westen te blazen en je hebt al bijna een orkaan.
De tijd vliegt om als je hem vergeet.
Je leeft maar één keer in de eindtijd
Stijl is alles, poedels zijn niets.
Hoop mag mensen dan misschien minder egoïstisch maken, de vervulling ervan doet dat effect onmiddellijk teniet.
Alleen sterke mensen gaan uit van de sterkte van de mens.
De mens is een uitzonderlijk begaafde struisvogel.
‘Morgen,’ zei de oude man.
Als je maar lang genoeg naar iets kijkt, wordt het vanzelf saai.
De tijd mag dan niet alle wonden helen, hij plakt er wel steeds even een pleister op.
Zij hebben maar weinig woorden nodig. Keer op keer.
Ouderdom komt met de jaren.
Het uitzonderlijk diepe inzicht dat ik twee minuten geleden nog had.
Het doel heiligt de tombola.
Beschaving: je beter willen voordoen dan je bent.
Hoe miniemer, hoe maximer.
Interview: in je eigen woorden navertellen wat de ander niet heeft gezegd.
De strijd aangaan en niet durven winnen.
Geluk is wat bindt.
Meestal vergeet ik dat ik mezelf minderwaardig vind.
Misogyn: iemand die te veel van vrouwen houdt.
Hij wierp de handdoek in de ring. Geen tegenstander te bekennen.
Chauvinisme: denken dat iemand goed kan voetballen omdat hij dezelfde taal spreekt als jij.
Het postume oeuvre: contradictio in terminis.
Geen primaire reactie zonder secundaire ondertoon.
Ware kracht zoekt de oorzaken niet buiten zichzelf.
Het analyseren van onze problemen helpt ons een stuk dieper in de put.
Het bespottelijke is dichterbij dan je denkt.
Er zijn mensen die pas beginnen te horen als ze doof zijn.
God, de bestraffer van al het goede.
De lachrimpeltjes van de spiegel.
Wat nu onmogelijk is, is dat morgen mogelijk ook.
Criterium: is het ooit, hoe kort ook, een bron van vreugde geweest?
En graag één pakje placebo’s.
Gebruik nooit de gebiedende wijs, niemand zal luisteren.
Wij, kudde.
Had de slang van de appel gegeten, dan leefden wij nu nog in het paradijs.
Elke liefde is per definitie de ware.
Geven om te nemen.
Wie zijn eigenwaarde ontleent aan een ander, valt er zelf in.
Zeven miljard weten minder dan één.
Niet op alle kruispunten kun je rechtdoor.
God schiep de mens naar zijn evenbeeld, en onbedaarlijk lachten de engelen. Hij zag dat het goed was.
Tussen grijs en grijs liggen eindeloos veel tinten zwart.
Zelfs de domste mens is nog slim genoeg om zichzelf te misleiden.
En voor je het weet behoort de ander je toe als een stoel, een kat of een droom.
Hopen op een ramp om die te boven te kunnen komen.
Gelijk hebben, wie maalt daar nou nog om?
Vastbeslotenheid is de reddingsboei van de twijfelaar. Ruw is de zee.
Roem is de oudedagsvoorziening van de schrijver.
Hoop maakt het leven niet draaglijker. Ook niet ondraaglijker, trouwens.
Het schijnt dat de Neanderthalers vrouwonvriendelijk waren.
Geen twee keer leest (of vertaalt) men hetzelfde boek.
Wat niet gebruikt wordt, slijt.
Naar andermans navel staren is toch een stuk makkelijker.
Kauwende medemensen verdraagt men het best door zelf ook te kauwen.
Tot de ontdekking komen dat het feest best leuk is.
IJskoude duik in een zee van mensen.
Niemand zal rouwen om de verdwijning van de mens, behalve hijzelf – en zijn hond, misschien.
Overal chaos, behalve in het midden – en dan nog.
Vanuit een niet-menselijk standpunt bezien is het nut van de mens beperkt.
Zegt u het maar: sterven in schoonheid, of leven in lelijkheid?
Nooit was de mens zo kortzichtig als toen hij de toekomst uitvond.
Verlangen naar het blijvende, en het geblevene ontvluchten.
Alles waar de vrije wil ons toe dwingt.
Elke keus is een leven.
De toekomst zal het uitwijzen. Maar wie wijst de toekomst uit?
Het leven is een spel waarbij de winnaars mogen doorspelen tot ze verliezen.
De mens is een door hartstochten gedreven dier dat zijn verstand vooral gebruikt om die hartstochten te verhullen.
De letter: betekenisloze drager van alle betekenis.
Elke tekst is onvertaalbaar tot het tegendeel is bewezen.
Onmenselijkheid, de menselijke eigenschap bij uitstek.
Wie twee dingen niet eerst onder één noemer brengt, kan ze onmogelijk als verschillend herkennen en waarderen.
Ooit was het politiek correct om politiek correct te zijn.
Humor is een serieuze zaak van mensen die weigeren de wereld volledig serieus te nemen.
De handeling van het vertalen en het voorwerp van het vertalen zijn één.
Is er een mooier streven dan te leven zonder?
Wat nu wordt bewaard, ligt later op straat.
Soms ga je niet te dicht naar de ander.
Tussen twee punten lopen ontelbaar veel kromme lijnen.
Onvertaalbaarheid noodt tot vertalen.
Bestond de hemel al toen God in Frankrijk leefde?
Over niets valt zo goed te twisten als over smaak.
Proeven of snoeven, dat is de vraag.
Een goed aforisme is een sluitrede waarvan de lezer zelf de premissen mag bedenken.
De wereld is een constructie van de geest, en andersom.
Er zijn twee soorten domheid: een domme en een slimme. De laatste is de gevaarlijkste.
Actie is de ware passie.
De schrijver van een tendensroman laat zich nooit door zijn personages verrassen.
Wat doorgaans discriminatie wordt genoemd, is in werkelijkheid een gebrek aan discriminerend vermogen.
Ouders die hun kind een bijzondere voornaam geven, halen doel en middel door elkaar.
Als alle mensen broeders waren, zou er veel worden gevochten.
Romans die staan of vallen met de ‘opschorting van het ongeloof’ (Coleridge) vallen vaak en staan zelden.
Zelfmoord leek hem de beste manier om een einde aan zijn leven te maken.
Een snob leest niet, hij herleest.
Over het Ding an sich valt niets te zeggen, maar dat is al heel wat.
In wat hij schrijft ziet hij allerlei subtiliteiten die andere mensen niet zien, en die er misschien ook niet zijn.
Alleen schrijvers van sleutelromans zeggen dat hun personages geheel verzonnen zijn.
Een literaire vertaling is een pastiche zonder satire.
De aanname dat weekends leuk moeten zijn, heeft al menig weekend vergald.
Met goede bedoelingen maak je slechte maaltijden.
De beste kansen doen zich voor als je er niet op zit te wachten.
Overtuiging is het oorkussen van het geweten.
Een geheim is er pas een als het wordt verklapt.