Author Archive
Zou de ongelijkheid tussen mensen niet te groot worden als degenen die alle vruchten van de aarde kunnen genieten ook nog eens op algemene hoogachting zouden mogen rekenen? De altijd vooruitziende Natuur begiftigt hen doorgaans met een buik in de vorm van een doelwit, om de aandacht van de franc-tireurs van de maatschappijkritiek te trekken.
-
– Henri Roorda, ‘Een noodzakelijk blad’, Het vrolijke pessimisme, vert. R.H.
‘Hoe kunnen we de eindjes aan elkaar knopen?’ Ik heb het probleem in de stilte van mijn studeerkamer langdurig onderzocht en ben tot de slotsom gekomen dat het onoplosbaar is. Er is absoluut niets aan te doen: we zullen de eindjes nooit aan elkaar knopen. De eindjes bungelen ten eeuwigen dage in de leegte, elk aan zijn eigen kant.
-
– Henri Roorda, ‘Un drôle d’organisme’, Vert. R.H./M.d.H.
Zou de ongelijkheid tussen mensen niet te groot worden als degenen die alle vruchten van de aarde kunnen genieten ook nog eens op algemene hoogachting zouden mogen rekenen? De altijd vooruitziende Natuur begiftigt hen doorgaans met een buik in de vorm van een doelwit, om de aandacht van de franc-tireurs van de maatschappijkritiek te trekken.
-
– Henri Roorda, ‘Een noodzakelijk blad’, Het vrolijke pessimisme, vert. R.H.
De gewoonte om iemand die maar één keer een moord heeft begaan een ‘moordenaar’ te noemen, heb ik altijd een betreurenswaardige, overhaaste generalisatie gevonden. Kom aan! Noemen we een individu die maar één keer heeft gerookt een ‘roker’?
-
– Henri Roorda, ‘Acquittements’, Gazette de Lausanne, 1924, vert. R.H.
Onze geboorte was eenmalig, tweemaal geboren worden is onmogelijk; en we moeten nog een eeuwigheid niet-meer-zijn. En jij, die niet zeker bent van de dag van morgen, stelt uit wat vreugde brengt. Maar het leven vervliegt in dralen en ieder van ons sterft met te weinig tijd.
-
– Epicurus, Sententiae Vaticanae 14, vert. Keimpe Algra
Het leven verstrijkt, verdwijnt even snel als je het gebruikt, lang duurt het alleen voor wie kan zwerven, luieren. Aan de vooravond van zijn dood ziet de handelende en werkende mens – te laat – dat de levensduur van nature lang is, een duur die ook hem ten deel had kunnen vallen, als hij maar in staat was geweest zich niet constant overal mee te bemoeien.
-
– Henri Michaux, Poteaux d’angle, vert. R.H.
Wanneer iemand bedlegerig wordt, hebben haast al zijn vrienden het heimelijke verlangen hem te zien sterven; sommigen om te kunnen constateren dat zijn gezondheid onderdeed voor die van hen; anderen in de onzelfzuchtige hoop van dichtbij een doodsstrijd te kunnen observeren.
-
– Charles Baudelaire, Flitsen, vert. R.H.